16 september 2025

Een tweede thuis voor meer dan 40 kinderen.

Al ruim 22 jaar openen Heleen (61) en Tonny (64) de deuren van hun huis en hart voor kinderen die tijdelijk een fijne plek nodig hebben. Wat begon met het idee een tijdelijk onderkomen te bieden, groeide uit tot een levenswerk vol liefde. “Pleegzorg heeft ons leven enorm verrijkt,” vertelt Heleen.

Heleen las een artikel over pleegzorg en het zaadje werd geplant, weet ze achteraf. “Toen onze kinderen naar de basisschool gingen, had ik de keuze om weer aan het werk te gaan. Of was dit de tijd om pleegzorg te overwegen? Die vraag bespraken we samen en vervolgens startten we met de STAP-cursus*.” Tijdens de cursus had Heleen haar twijfels. “Ik dacht: ‘moeten we dit wel doen?’ Ik twijfelde of ik het wel zou kunnen, voor een pleegkind zorgen. Maar we maakten de sprong in het diepe.” 

*Een STAP-cursus is een onderdeel van de voorbereiding op het pleegouderschap en biedt een kennismaking met de wereld van pleegzorg, de uitdagingen en verantwoordelijkheden.

Als blijvende herinnering hebben we zijn voetafdruk in de muur gemetseld

De eerste plaatsing

Na het afronden van de STAP-cursus in 2003 kwam het eerste pleegkindje, een jongetje van bijna twee jaar, in hun leven. Hun eigen dochters waren toen 5, 8 en 11 jaar oud. “De kinderen vonden het op die leeftijd heel leuk,” herinnert Tonny zich.  Het eerste pleegkind ‘hielp’ Tonny met het bouwen van een bijkeuken aan het huis. “Hij kwam met z’n kleine kruiwagen, met steeds twee bakstenen erin,” vertelt Tonny lachend. “Ook deed hij mij na met z’n schepje en hielp hij met het omspitten van de grond. Dat is toch prachtig. Als blijvende herinnering hebben we zijn voetafdruk in de muur gemetseld”. 

Twee jaar geleden, toen de jongen inmiddels 20 was, kwam hij nog eens langs bij Tonny en Heleen. Hij vond het geweldig om de voetafdruk in de muur te zien.
Deze eerste plaatsing was voor Heleen een leerschool. “Het was een druk jochie en ik had in het begin geen klik met hem,” geeft ze toe. Ze voelde de druk dat ze van het kind moest houden, maar haar pleegzorgwerker stelde haar gerust: ze hoefde alleen goed voor hem te zorgen. “Dat heb ik toen in mijn oren geknoopt.” Gelukkig schrok deze ervaring hen niet af; er was al snel weer ruimte voor een volgende plaatsing. 

Wij passen een tijdje op je kind, maar jullie zijn en blijven de ouders

 

Uitdagingen 

Niet elke plaatsing is gemakkelijk en Heleen en Tonny leerden belangrijke lessen. Een meisje dat veel aandacht vroeg, verstoorde de gezinsdynamiek. Hier hebben ze geleerd om de hulp van hun pleegzorgbegeleider in te roepen wanneer dat nodig is. In het belang van hun dochters waren zij genoodzaakt de plaatsing te stoppen. “Dat doet pijn; je weet dat dit het kind ook beschadigt. Dat is erg verdrietig,” vertelt Tonny zichtbaar emotioneel. “Maar uiteindelijk is het heel belangrijk hoe je eigen kinderen en de andere kinderen die onderdeel zijn van het gezin zich erbij voelen.”

Het contact met ouders en familie van het pleegkind kan een uitdaging zijn voor pleegouders. Heleen en Tonny vinden een goede band met hen belangrijk. “Wij zeggen altijd: we passen een tijdje op je kind, maar jullie zijn en blijven de ouders.'”

We hebben er een familie bijgekregen

Een speciale plek

Waar veel van de plaatsingen kortdurend zijn, is Jennifer haar hele jeugd gebleven en heeft ze een speciale plek in hun hart. Ze kwam bij Heleen en Tonny toen ze zeven maanden oud was. De band die ontstond was zo sterk dat Jennifer al snel volledig deel uitmaakte van het gezin. Ze wordt gezien als een van hun eigen dochters. “Jennifer komt hier nog steeds heel graag en we gaan ook met haar familie om. We hebben er een familie bijgekregen” vertelt Heleen. Tonny vult aan: “Ook de band tussen Jennifer en onze dochters is heel goed. Ze zijn echt zussen van elkaar, dat is prachtig.” 

Heleen en Tonny zijn inmiddels opa en oma, maar hun liefdevolle thuis blijft zich uitbreiden. Op dit moment woont er een meisje van zes bij hen dat, net als Jennifer destijds, bij hen zal opgroeien. “Onze kleinkinderen hebben dezelfde leeftijd als onze pleegdochter,” vertelt Tonny, “zij spelen zo leuk met elkaar. Ze groeien samen op, logeren bij elkaar. Hoe mooi kan het zijn!”

Niet alleen voor jezelf leven maar ook voor anderen, geeft een heel fijn gevoel

Verrijking 

Inmiddels hebben door de jaren heen zo’n veertig pleegkinderen bij hun een fijne plek gevonde. Ondanks dat het pleegouderschap gepaard gaat met uitdagingen, zegt Heleen: “Ons leven is heel erg verrijkt. Nuttig zijn, niet alleen voor jezelf leven maar ook voor anderen, geeft een fijn gevoel.” De levendigheid in huis en het zorgen doen ze beiden graag, ook al betekent het soms inleveren op slaap of spontane uitjes. “Onze motivatie is groot om dit te blijven doen.”

Lees hier het verhaal van Jennifer, over wat haar pleegouders voor haar hebben betekend.
Lees meer
Trias Jeugdhulp
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacyoverzicht

Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.